- το ταξίδι της πράξης -

       πηγή φωτογραφίας: -

... Τρέχεις,
στον χώρο υπήρχε μια πόρτα
μια και μοναδική πόρτα
σε ένα και μοναδικό σημείο  
αποφάσισες να ανοίξεις την πόρτα αυτή
μα εγώ δεν έπρεπε να καταλάβω ποιος άνοιξε την πόρτα
- κάθε φορά οι περαστικοί ήταν δύο ή τέσσερις ή έξι -
Κλείνεις τα μάτια,
καθώς κινείσαι εμφανίζεται μπροστά σου ένα σύννεφο,
το σύννεφο των επιλογών μας
είναι το δικό μας σύννεφο, είναι μοναδικό
έχει το χρώμα και το σχήμα που του δώσαμε εμείς,
για να ταξιδέψεις ως τη μακρινή Βαβυλώνα
ανεβαίνεις
- οι σταθμοί κι όσα θα μπορούσες να δεις είναι μέρος του δικού σου κόσμου. σ’ αγαπώ -
κατεβαίνεις από το σύννεφο
γύρω σου βλέπεις μια αγορά
και σε αυτή πλήθος
εξερευνητών
ταξιδευτών
καλλιτεχνών και μικρών θεατρίνων
ζώων
επιστημόνων
επαναστατών
ποιητών
και ανθρώπων
Συζητούν
στέκεσαι κι ακούς
στέκεσαι κι ακούς εκείνες τις συζητήσεις
παρατηρείς τον χώρο γύρω σου
που βρίσκεσαι;
τι άλλο υπάρχει γύρω σου;
θέλεις να γνωρίσεις το μυστικό του
- το μυστικά του τόπου αυτού -
να αναγνωρίσεις το χρώμα των λέξεων,
μα καθώς προσπαθείς
μια συζήτηση σε κινεί
- σου κινεί το ενδιαφέρον -
πλησιάζεις
 θέλεις να μιλήσεις σε έναν , σε κάποιον του κύκλου
εκείνος όμως μιλάει γλώσσα διαφορετική από ‘σένα
κι εσύ δεν γνωρίζεις την γλώσσα του
παρ όλα αυτά «δεν το βάζεις κάτω»
αναζητάς
ψάχνεις τον τρόπο, για να σε καταλάβει
για να τον καταλάβεις
- Ο ήλιος καίει και οι συζητήσεις ποικίλουν-
θέλεις να σε καταλάβει
θέλει να αναγνωρίσεις τις οπτικές σου παραισθήσεις
στην ερημιά
υπάρχει μια λίμνη  
κι εσύ κοιτάς στην λίμνη αυτή, την αντανάκλαση σου
- δεν γίνεται να μην υπήρξαν
η αγορά, οι υπόλοιποι, οι συζητήσεις
ο έρωτας -
Μνήμη, αυτό ήταν
αναμνήσεις, φιλμ
που  με μορφή άλλη εμφανίστηκαν
 - ο Θεός ήλιος σου έδωσε ένα στοιχείο
για να καταλάβεις το παιχνίδι του -
κλείνεις τη συζήτηση
που είχες ανοίξει προσπαθώντας
με την αντανάκλαση σου στη λίμνη
την χαιρετάς
την χαιρετάς με μουσικές του ανέμου
για να συνεχίσεις την πορεία σου
από το ίδιο σημείο
εκείνο που το σύννεφο σε είχε αφήσει
βλέποντας την αλήθεια
τελικά, το κέντρο της πόλης δεν ήταν πολύ μακριά
Ο ήλιος συνεχίζει να καίει
μα οι οπτικές σου παραισθήσεις
μετατρέπονται σε λεκτικές σοφιστείες
και η «μηχανή του χρόνου»
όπως ονομαζόταν ένα μικρό βιβλιαράκι
που είδες στον πάγκο ενός εμπόρου
σε επιστρέφει στο σήμερα
με μια επιθυμία, ερώτηση
- Ποια είναι η πράξη σου; -
Βέβαια, οι στιγμές διαδέχονται η μια την άλλη
κι εσύ δεν προλαβαίνεις να απαντήσεις σε όλες
το  ίδιο ερώτημα
παρά μονάχα με συλλαβές
καθώς κίνησε
«η μηχανή του χρόνου», βρίσκεται ξανά στο ίδιο σημείο
σε εκείνο το σημείο οπού την  είχες πρώτο δει
γιατί εσύ την άφησες εκεί, ξανά
δεν σου απέμεινε άλλος χρόνος
το σύννεφο πλησιάζει
ανεβαίνεις πάνω σε αυτό
 επιστρέφεις
- η διαδρομή και τα σταυροδρόμια είναι δική σου επιλογή -
ανοίγεις τα μάτια
ο κύκλος κλείνει

- το ταξίδι, σήμερα έφτασε στο τέλος της -



[ ... μέρος από "το ταξίδι της πράξης" για το "εν ποιηση, θέατρο"]