" Παλιάτσος " ...

Ένας Αταλάντευτος ταξιδευτής
της τέχνης,
τι ζητά στο χώρο της πολιτευόμενης αμνησίας;
Ένας παλιάτσος με ζωγραφιστό χαμόγελο
Τι ζητά πλάι στα φανταχτερά Ενδύματα Μεταξένιων προσώπων,
που σε κάθε γέλιο τους κρύβεται η θλίψη των Αδύναμων;
και εκείνος!
ο Ακροβάτης! ο ταξιδευτής! ο φυγάς!
Τι ζητά στο βόλεμα του Ιστού μιας αράχνης;
Τη Δόξα;
Τη Δύναμη;

Τη φήμη;

Την Αναγνώριση;
Ή, μήπως, μια παλάμη ανοιχτή;
για να του θυμίζει
τα δίχτυα της στασιμότητας,
του τίποτα το τίποτα,
και του κάτι το μεγαλείο
Όχι! Ζητά! Ζητά να δει κατάματα
τη Δυστυχία του,
πρόκληση της Ίδιας της πορείας του
Τον Εκμεταλλευτή του από το βάρβαρο συναφή
των νεκρών συνειδήσεων,
που η προσφορά
ξεψυχισμένων σωμάτων
στο βωμό του κέρδους

και της κυριαρχίας
φαντάζει ανΙδιοτελής Αναγκαιότητα!
Ίσως, και όχι!
να μην ζητά μόνο αυτό …
Ίσως, και κάτι άλλο!
Κάτι Μεγάλο,
που γεννιέται μέσα από την ζωηρή ρυτίδα
στο φαινομενικά κενό πρόσωπο του.

Οι βιοτεχνίες ΟΝείρων,
έτυμες να στήσουν το μέλλον,
Δεν πέθαναν Ακόμη.


Ημερομηνία Γραφής: 16 / 12/ 2012