Στάσου, πάλι τι σε έπιασε;
Και στάζεις κραυγαλέο μίσος για τους αδύναμους και δήθεν εκμεταλλευτές …
Πως μας μπερδεύουν;
Τι το πέρασες; Καλύτερος;
Βασιλιάς της φύσης ; Ισχυρός;
Ανίσχυρος δεν φάνηκες ποτέ…

Ένας ξεμωραμένος θάνατος
που θέλησε να τους βρει όλους
 
Ένα μισός που γέμισε την πιο αγνή καρδιά μονό και μόνο γιατί
ήθελε να γεμίσει τον κόσμο
γεμάτο όμοιους
στρατιώτες του τίποτα, φανταράκια μηχανών
τι γίνεται;
πως καταλαβαίνεις ότι ακόμα και εσύ μια μαριονέτα είσαι !;!
Δεν καταλαβαίνεις πως και εσύ μαριονέτα είσαι;
Σε γράφουν, σε αλλάζουν , σε διαμορφώνουν , σε χτενίζουν,
σε γεμίζουν με ψεγάδια και ατέλειωτες θεωρίες
Κέρδος
Απίστευτο
Όμοιος σου κανένας ή κάποιος …

Παιδί της «φύσης», χάρης αυτήν υπάρχεις,
χάρης τους δημιουργούς

Γελάω,
γιατί νομίζεις ότι είσαι καλύτερος
Πότε δεν ήσουν καλύτερος από κανέναν
και πότε δεν ήσουν χειρότερος από τους άλλους
Πάρ’ το χαμπάρι, κατάλαβε το

Μην χτυπάς ότι δεν σε πλήγωσε πότε
γιατί όταν σε πληγώσει αυτό
εσύ θα χάσεις ακόμα και την τελευταία καρδιά που έκρυβε η «ψυχή» σου
Γιατί τότε η εκδίκηση του
…
Θα γδυθεί
Θα αρρωστήσει,
μα θα σε κυριέψει καταστρέφοντας  τα σωθικά σου
το δηλητήριο της οχιάς που δημιούργησες!

Πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν, για να καταλάβει κάποιος πως είχε φτάσει σε σημείο ολοκληρωτικής αποκριάτικης στάσης για να τον γα…μήσουν 
οι μασκαρεμένοι, φίλοι του;
Όχι, πολλά, ίσως, ακόμη, περισσότερα…
Εξαρτάται …

Φεύγεις ε;
δεν αντέχεις να ακούς όσα έχουν να σου πουν; πάντα αυτό κανείς
Χτυπάς τους αδύναμους
ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΑΣΑΙ
Φοβάσαι
γι αυτό τα βάζεις με τα μυγάκια, και τα θηρία που πέφτουν εύκολα
με ύπουλα μέσα,
Σε εσένα μιλάω , σε εσένα
που πράττεις την καταστροφή, ύπουλα
Ξύπνα
η οργή των Θεών 
την δύναμη θα την δώσει στο αγνό πλάσμα που
εσύ προσπάθησες σαν «φίδι» να τους κανείς να το δουν
μονό και μονό
επειδή δεν ήθελες να αποκαλούν εσένα έτσι

θα πάψει να σου δίνεται, να σου χαρίζεται

Θα σου προσποιείται αγάπη
και εσύ θα το πιστεύεις
Θα το ερωτευτείς
Θα το ποθείς
Θα το αγκαλιάζεις
Θα το φιλάς γιατί θα 'ναι έτσι όπως θέλησες να το χτίσεις   

Θα μετανιώσεις,
μα τότε ο χρόνος θα πει δεν σε ξέρω …
Έκαψα

Κοίτα και εγώ σε αισθάνομαι,
όμως, να! Ξέρεις;
Πόσο γελοίος μου φαίνεσαι
Δεν φταίω …
Έπραξες και θα λάβεις τα αποτελέσματα
Θάνατος δεν ήσουν;
Φίδι δεν ήθελες να πλάσεις;
Γι αυτό δεν το πλήγωνες ;
ε; γι αυτό
Τι μου λες τώρα;
Έρωτας! Σου ντύθηκα έρωτας, δεν σου αρέσω;
Σου ντύθηκα «ψευτιά», δεν σου αρέσω;
Σου λικνιστικά; Με τα πιο ωραία αρώματα, δεν σου αρέσω
Πονάω, δεν σου αρέσω;
Έπαψα να σ’ αγαπώ,
γι αυτό σου φωνάζω σ’ αγαπώ … δεν σου αρέσω;

Εσύ δεν ήθελες να παίξεις ; ε; πες μου, εσύ δεν ήθελες; Που πας;
εσύ; Δεν ήθελες ;
ε; με θες ε;
Τώρα με θες! Όταν πέθαινα με πετούσες
όταν, όμως, ψέμα σου πούλησα το ένιωσες; ναι ε;
γι αυτό με έθαβες; Τι το πέρασες κηπουρός; Έσκαβες λάκκους ναρκοθαυτη ;
Μια ζωή ιδία ιστορία,
εγώωωω
ΣΥΝΉΘΙΣΑ πια … δεν σου αρέσω;
ε; πες μου αφού έγινα έτσι όπως με θέλησες; Ακόμα και παλιάτσος το έπαιξα,
δεν σου αρέσω;
Με έφτιαξες όμορφα; Χρησιμοποίησες όλα τα μέσα για να με αλλάξεις,
έπαιξες και με μαγνήτες!;! Φώναξες και τους μάγους!; 
ε; δεν σου αρέσω;
ντύθηκα κορόιδο... δεν σου αρέσω;

Με ποιο Δικαίωμα!!! Πες μου με ποιο Δικαίωμα !!!

… που πας δεν σου αρέσω;
Πονάω ! κλαίω!  Κακιάζω ! Σκύλα γίνομαι! Και ένα γλυκό κοριτσάκι που σε κοιτά!
 Με εκμεταλλεύονται ! Εκμεταλλεύομαι! Ανταγωνίζομαι;!
Σου δίνομαι … Δεν με θες
Συγγνώμη,
άλλα δεν πρόκειται να ντυθώ ψέματα για πάρτη σου ξανά

 Θες άλλη* όχι εμένα, πήγαινε να την βρεις ,
εποχές υπάρχουν κι άλλες, *κοινωνία
ντύσου θάνατος και γι αυτήν …

Τώρα που σε κέρδισα δεν σε θέλω,
γιατί πότε δεν με θέλησες σαν είναι…

Αυτό ήθελα,
να ΕΡΩΤΕΥΤΕΙΣ αυτό που δημιούργησες
και αυτό να σε ΠΕΤΑΞΕΙ

Γιατί πότε δεν το αποδέχτηκε, σαν αυτό που θελε ή ήταν…
ΑΥΤΟ ΉΘΕΛΑ …

να ΕΡΩΤΕΥΤΕΙΣ αυτό που δημιούργησες 
και αυτό να σε ΠΕΤΑΞΕΙ 

Αφού με θες…
Φύγε; Γιατί δεν φεύγεις; Τι περιμένεις;
Εξεράγει η αλήθεια…

(Εξέραγει μια αλήθεια )

Με θες;

(Ημερομηνία Πρώτης Γραφής: _/ 05/ 2014)